محمدهادی توکلی
چکیده
در منابع معتبر روایی امامیه، همچون اصول کافی، در ضمن بحث از رؤیت‌پذیری خداوند از امام رضا (علیه‌السلام) روایتی نقل شده است که مضمون آن روایت این است که رؤیت خداوند با ایمان با او، نه در دنیا و نه در آخرت، ...
بیشتر
در منابع معتبر روایی امامیه، همچون اصول کافی، در ضمن بحث از رؤیت‌پذیری خداوند از امام رضا (علیه‌السلام) روایتی نقل شده است که مضمون آن روایت این است که رؤیت خداوند با ایمان با او، نه در دنیا و نه در آخرت، قابل جمع نیست و ازینرو، رؤیت خداوند امکان ندارد. اندیشمندان شیعی این روایت را از روایات صعب و غامض برشمردهاند و در تبیین معنای آن راهحلهای متعددی را پیشنهاد کردهاند. اما به نظر میرسد که هیچیک از راهحل های مورد ارائه، قابل پذیرش نیست؛ چرا که برخی از معانی پیشنهادشده یا با ظاهر روایت همخوان نیست و یا آنکه برخی از آنها بهلحاظ معنا نمیتوانند مطابق با روایت باشند. بدینجهت یا باید در تبیین معنای این روایت به دنبال راهحل دیگری بود و یا آنکه بهجهت ناشناخته بودن محمد بن عبید -که راوی آن است- صدور آن را لااقل بهشکلی که در منابع روایی آمده است، نفی نمود.
